ดันหมี

ดันหมี

ชื่อ ดันหมี
ชื่อวิทยาศาสตร์ Gonocaryum lobbianum
Author name ( Miers ) Kurz
ชื่อวงศ์ ARDIOPTERIDACEAE
ชื่ออื่นๆ กัลปังหาต้น (ภูเก็ต), ก้านเหลือง คำเกี้ยวต้น (ภาคเหนือ), ปูตูบูแว (มลายู นราธิวาส), มะดีควาย (เชียงใหม่), แสนเมือง (หนองคาย), หีควาย (ลำปาง)
ชื่อสามัญ -
แหล่งอ้างอิง -
การใช้ประโยชน์
สรรพคุณทางยา เนื้อไม้ : ดับพิษไข้ แก้ปวดหัว ขับเหงื่อ ราก,ลำต้น : ต้มน้ำดื่ม แก้ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง
ต้น
ลำต้น
ใบ
ดอก
ผล
ราก

ต้น : ไม้พุ่ม

คำอธิบาย : สูงได้ถึง 15 เมตร

ลำต้น :

คำอธิบาย :

ใบ :

คำอธิบาย : ใบเรียงเวียน รูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่กลับ ยาว 8–25 ซม. แผ่นใบหนา เส้นแขนงใบเรียงจรดกันใกล้ขอบใบ ก้านใบสีเหลืองอมส้ม ยาว 1–2 เซนติเมตร

ดอก : ดอกช่อ

คำอธิบาย : ต้นแยกเพศต่างต้นแกมดอกสมบูรณ์เพศหรือมีเฉพาะดอกสมบูรณ์เพศ ช่อดอกเพศผู้ออกสั้นๆ ตามซอกใบ ก้านดอกสั้น กลีบเลี้ยง 5 กลีบ เรียงซ้อนเหลื่อม ปลายแยก 5 กลีบ เกสรเพศผู้ 5 อัน ดอกเพศเมียออกเป็นช่อกระจะสั้นๆ ดอกขนาดเล็กกว่าดอกเพศผู้ รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียสั้น มีขน

ผล :

คำอธิบาย : ผลสุกสีดำอมม่วง ผนังผลหนา 3–4 มม. คล้ายฟองน้ำมีเส้นใย ผนังชั้นในแข็ง หนา 1–1.5 มิลลิเมตร

ราก :

คำอธิบาย :

TOP