ดันหมี
ชื่อ | ดันหมี |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Gonocaryum lobbianum |
Author name | ( Miers ) Kurz |
ชื่อวงศ์ | ARDIOPTERIDACEAE |
ชื่ออื่นๆ | กัลปังหาต้น (ภูเก็ต), ก้านเหลือง คำเกี้ยวต้น (ภาคเหนือ), ปูตูบูแว (มลายู นราธิวาส), มะดีควาย (เชียงใหม่), แสนเมือง (หนองคาย), หีควาย (ลำปาง) |
ชื่อสามัญ | - |
แหล่งอ้างอิง | - |
การใช้ประโยชน์ | |
สรรพคุณทางยา | เนื้อไม้ : ดับพิษไข้ แก้ปวดหัว ขับเหงื่อ ราก,ลำต้น : ต้มน้ำดื่ม แก้ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง |
ต้น : ไม้พุ่ม
คำอธิบาย : สูงได้ถึง 15 เมตร
ลำต้น :
คำอธิบาย :
ใบ :
คำอธิบาย : ใบเรียงเวียน รูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่กลับ ยาว 8–25 ซม. แผ่นใบหนา เส้นแขนงใบเรียงจรดกันใกล้ขอบใบ ก้านใบสีเหลืองอมส้ม ยาว 1–2 เซนติเมตร
ดอก : ดอกช่อ
คำอธิบาย : ต้นแยกเพศต่างต้นแกมดอกสมบูรณ์เพศหรือมีเฉพาะดอกสมบูรณ์เพศ ช่อดอกเพศผู้ออกสั้นๆ ตามซอกใบ ก้านดอกสั้น กลีบเลี้ยง 5 กลีบ เรียงซ้อนเหลื่อม ปลายแยก 5 กลีบ เกสรเพศผู้ 5 อัน ดอกเพศเมียออกเป็นช่อกระจะสั้นๆ ดอกขนาดเล็กกว่าดอกเพศผู้ รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียสั้น มีขน
ผล :
คำอธิบาย : ผลสุกสีดำอมม่วง ผนังผลหนา 3–4 มม. คล้ายฟองน้ำมีเส้นใย ผนังชั้นในแข็ง หนา 1–1.5 มิลลิเมตร
ราก :
คำอธิบาย :