ขี้เหล็ก (พันธุ์ไม้เขตการศึกษา)
ชื่อ | ขี้เหล็ก (พันธุ์ไม้เขตการศึกษา) |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Senna siamea |
Author name | (Lam.) H.S. Irwin & Barneby |
ชื่อวงศ์ | FABACEAE |
ชื่ออื่นๆ | ขี้เหล็กแก่น (ราชบุรี), ขี้เหล็กบ้าน (ลำปาง, สุราษฏร์ธานี), ขี้เหล็กหลวง (ภาคเหนือ), ขี้เหล็กใหญ่ (ทั่วไป), ผักจี้ลี้ (แม่ฮองสอน), แมะขี้เหละพะโดะ (แม่ฮองสอน), ยะหา (ปัตตานี), |
ชื่อสามัญ | - |
แหล่งอ้างอิง | - |
การใช้ประโยชน์ | 1.ใบอ่อน ใช้เป็นอาหาร 2.ปลูกเป็นไม้ให้ร่มริมทาง |
สรรพคุณทางยา | 1.ใบอ่อน ใช้เป็นยาระบาย 2.ดอก ใช้เป็นยานอนหลับ 3.ฝักภายในมีรสฝาดสมาน ใช้รักษาท้องร่วง และยังมีสารที่ช่วยระบายอ่อนๆ 4.ราก ใช้ผสมเป็นตัวยาขับพยาธิ |
ต้น : ไม้ต้น
คำอธิบาย : ไม้ต้น สูงประมาณ 8-15 เมตร
ลำต้น :
คำอธิบาย : -
ใบ : ใบประกอบ
คำอธิบาย : เป็นใบประกอบแบบขนนก เรียงสลับ ใบย่อยมี 7-10 คู่ รูปไข่แกมขอบขนาน กว้าง 1-2 เซนติเมตร ยาว 3-7 เซนติเมตร โคนมน ปลายมนหรือหยักเว้าเล็กน้อย ขอบใบเรียบ ใบอ่อนมีขนทั่วไป ก้านใบยาว 2-3 เซนติเมตร
ดอก : ดอกช่อ
คำอธิบาย : ดอกสีเหลือง ออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ก้านช่อดอกยาว 2-3 เซนติเมตร กลีบรองดอก 5 กลีบ รูปร่างค่อนข้างกลม หนา ขนาดไม่เท่ากัน กลีบดอก 5 กลีบ รูปไข่กลับ ยาว 1.5-2 เซนติเมตร เกสรผู้ 10 อัน รังไข่มีขน
ผล :
คำอธิบาย : เป็นฝัก ลักษณะแบน อวบ ยาว ประมาณ 15 เซนติเมตร
ราก :
คำอธิบาย : -