ข่า
ชื่อ | ข่า |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Alpinia galanga |
Author name | (L.) Willd. |
ชื่อวงศ์ | ZINGIBERACEAE |
ชื่ออื่นๆ | สะเอเชย เสะเออเคย (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน), ข่าหยวก ข่าหลวง (ภาคเหนือ), กฎุกกโรหินี (ทั่วไป) |
ชื่อสามัญ | - |
แหล่งอ้างอิง | - |
การใช้ประโยชน์ | |
สรรพคุณทางยา | เหง้าอ่อน : บรรเทาอาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ขับลม เหง้าสด ตำผสมกับเหล้า ทารักษาโรคผิวหนังที่เกิดจากเชื้อรา เช่น กลาก เกลื้อน |
ต้น : ไม้ล้มลุก
คำอธิบาย : พืชล้มลุกสกุลเดียวกับขิง
ลำต้น :
คำอธิบาย : มีลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าแผ่ขยายไปในดินบริเวณเหง้ามีลักษณะเป็นข้อสั้นๆ เปลืองเหง้ามีสีน้ำตาลอมแสด เนื้อภายในมีสีเหลือง มีกลิ่นหอม
ใบ : ใบเดี่ยว
คำอธิบาย : ก้านใบเจริญออกมาจากเหง้าใต้ดิน มีลักษณะเป็นกาบหุ้มซ้อนกันจนแน่น ใบมีลักษณะเป็นรูปไข่ รูปรี รูปหอม หรือรูปขอบขนาน สีเขียวเข้มเป็นมัน ขอบใบและแผ่นใบเรียบ ออกเป็นใบเดี่ยวๆเรียงสลับแบบตรงกันข้าม ใบกว้าง 7-9 เซนติเมตร ยาวประมาณ 20-40 เซนติเมตร
ดอก : ดอกช่อ
คำอธิบาย : ดอกช่อ ออกที่ยอด ดอกย่อยขนาดเล็ก กลีบดอกสีขาว โคนติดกันเป็นหลอดสั้นๆ ปลายแยกเป็น 3 กลีบ กลีบใหญ่ที่สุดมีริ้วสีแดง ใบประดับรูปไข่
ผล : ผลแห้ง
คำอธิบาย : ผลทรงกลม เป็นผลแห้งแตกได้
ราก :
คำอธิบาย : รากแขนงขนาดใหญ่จะแทงลึกลงไปในดิน