ข่า

ข่า

ชื่อ ข่า
ชื่อวิทยาศาสตร์ Alpinia galanga
Author name (L.) Willd.
ชื่อวงศ์ ZINGIBERACEAE
ชื่ออื่นๆ สะเอเชย เสะเออเคย (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน), ข่าหยวก ข่าหลวง (ภาคเหนือ), กฎุกกโรหินี (ทั่วไป)
ชื่อสามัญ -
แหล่งอ้างอิง -
การใช้ประโยชน์
สรรพคุณทางยา เหง้าอ่อน : บรรเทาอาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ขับลม เหง้าสด ตำผสมกับเหล้า ทารักษาโรคผิวหนังที่เกิดจากเชื้อรา เช่น กลาก เกลื้อน
ต้น
ลำต้น
ใบ
ดอก
ผล
ราก

ต้น : ไม้ล้มลุก

คำอธิบาย : พืชล้มลุกสกุลเดียวกับขิง

ลำต้น :

คำอธิบาย : มีลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าแผ่ขยายไปในดินบริเวณเหง้ามีลักษณะเป็นข้อสั้นๆ เปลืองเหง้ามีสีน้ำตาลอมแสด เนื้อภายในมีสีเหลือง มีกลิ่นหอม

ใบ : ใบเดี่ยว

คำอธิบาย : ก้านใบเจริญออกมาจากเหง้าใต้ดิน มีลักษณะเป็นกาบหุ้มซ้อนกันจนแน่น ใบมีลักษณะเป็นรูปไข่ รูปรี รูปหอม หรือรูปขอบขนาน สีเขียวเข้มเป็นมัน ขอบใบและแผ่นใบเรียบ ออกเป็นใบเดี่ยวๆเรียงสลับแบบตรงกันข้าม ใบกว้าง 7-9 เซนติเมตร ยาวประมาณ 20-40 เซนติเมตร

ดอก : ดอกช่อ

คำอธิบาย : ดอกช่อ ออกที่ยอด ดอกย่อยขนาดเล็ก กลีบดอกสีขาว โคนติดกันเป็นหลอดสั้นๆ ปลายแยกเป็น 3 กลีบ กลีบใหญ่ที่สุดมีริ้วสีแดง ใบประดับรูปไข่

ผล : ผลแห้ง

คำอธิบาย : ผลทรงกลม เป็นผลแห้งแตกได้

ราก :

คำอธิบาย : รากแขนงขนาดใหญ่จะแทงลึกลงไปในดิน

TOP